Wywiad

• Dlaczego wybrałeś szklarstwo?

  To szkło mnie wybrało. W tym zawodzie każdy wybiera technologię zgodnie ze swoją osobowością. Praca z gorącym szkłem wymaga bardziej wirtuozowskiego typu osoby, ponieważ trzeba podejmować decyzje. W zamkniętym warsztacie zajmujemy się jednym elementem nawet przez miesiąc, tworząc idealne warunki. Ja sam przełączam się między tymi rolami.

• Jaka jest Twoja specjalna technika?

  Opracowałem własną technikę, która łączy dwie techniki wytapiania szkła: dmuchanie szkła i topienie w piecu elektrycznym. Przez „gorące szkło” mam na myśli płynną naturę świecącego szkła. Aby podkreślić ten charakter, kończę proces twórczy zimnym szlifowaniem i polerowaniem szkła, ponieważ jest to jedyny sposób, w jaki mogę pokazać wewnętrzne zachowanie materiału.

• Skąd czerpiesz inspirację?

  Mechanizmy natury i sposób, w jaki działa natura. Obserwuję wodę płynącą w strumieniu lub sposób, w jaki jej powierzchnia się marszczy. To niekończące się procesy, które zachodzą w czasie i przestrzeni. Dla mnie najważniejsza jest wieczna różnorodność. Inspirują mnie również wady. Rzeczy nagle pojawiają się w innej perspektywie, gdy coś nie wychodzi tak, jak sobie wyobrażaliśmy.

• Jakiego niezapomnianego momentu w Twoim życiu zawodowym?

  Zostałem poproszony przez Węgierskie Muzeum Narodowe o zrekonstruowanie naczynia z II wieku. Obiekt ten reprezentuje jakość techniczną i rzemieślniczą, której nadal nie można przebić. Zrekonstruowałem go w pół roku, w trakcie którego starałem się odtworzyć warunki tamtej epoki. Miałem wrażenie, jakbym żył 2000 lat temu.