Wywiad

• Kto według Ciebie miał na Ciebie największy wpływ?

  Kiedy studiowałem na Uniwersytecie Sztuk Stosowanych (obecnie MOME), był to złoty wiek złotnictwa. Wszyscy nam zazdrościli, ponieważ mieliśmy tak dobrych nauczycieli: Vladimira Pétera i Andrása Bánfalviego. Mieli ogromny wpływ na moje myślenie, poprawili moje poczucie proporcji i dali mi wielką pewność siebie.

• Jakie są Twoje specjalne techniki?

  Surowcem mojej techniki napinania pergaminu jest suszona na słońcu, niegarbowana skóra kozia, co daje mi nieskończone możliwości eksperymentowania. Napinam ją w formie przestrzennej, starając się jak najsubtelniej zabarwić jej naturalny odcień kości. Płatki skóry, które stają się nieprzezroczyste lub przezroczyste jak szkło, są mocowane za pomocą srebrnych węzłów odlewanych metodą traconego wosku.

• Czy możesz podzielić się z nami jakimś niezapomnianym momentem ze swojej kariery?

  Noémi Gera, Márta Edőcs i ja byliśmy pierwszymi Węgrami zaproszonymi do wystawienia się na Sieraad International Jewellery Art Fair w Amsterdamie w 2018 roku. Na naszym stoisku zawsze panował ogromny ruch. Jeden z naszych gości stwierdził, że nasze stoisko było najpiękniejsze, z najbardziej wyjątkową biżuterią, a nasz kraj może być z nas dumny.

• Co zagraża dzisiejszemu projektowaniu biżuterii?

  Istnieją dwa główne zagrożenia. Ci, którzy tworzą biżuterię bez żadnego doświadczenia w złotnictwie – jest ona następnie sprzedawana online, a odbiorcy mają trudności z rozróżnieniem biżuterii, która ma coś do powiedzenia, od biżuterii modowej. Drugim zagrożeniem jest gałąź współczesnej sceny, „brzydka biżuteria”, która odwraca od nas wszystkich i tak już małą publiczność.