Հարցազրույց

• Ու՞մ եք համարում ձեր ամենամեծ ազդեցությունները։

  Երբ ես սովորում էի Կիրառական արվեստների համալսարանում (այժմ՝ MOME), դա ոսկերիչների ոսկեդարն էր։ Բոլորը նախանձում էին մեզ, քանի որ մենք այդքան լավ ուսուցիչներ ունեինք՝ Վլադիմիր Պետեր և Անդրաս Բանֆալվի։ Նրանք մեծ ազդեցություն ունեցան իմ մտածողության վրա, բարելավեցին իմ չափի զգացումը և մեծ վստահություն հաղորդեցին ինձ։

• Որո՞նք են ձեր հատուկ տեխնիկաները։

  Իմ մագաղաթի ձգման տեխնիկայի հումքը արևի տակ չորացրած, չդրախտահանված այծի կաշի է, որն ինձ անվերջ հնարավորություններ է տալիս փորձարկելու։ Ես այն ձգում եմ տարածական ձևի՝ փորձելով հնարավորինս նուրբ գունավորել դրա բնական ոսկրային երանգը։ Կաշվե թերթիկները, որոնք դառնում են կամ անթափանց, կամ թափանցիկ՝ ինչպես ապակին, ամրացվում են մոմից ձուլված արծաթե հանգույցներով։

• Կարո՞ղ եք մեզ հետ կիսվել Ձեր կարիերայի որևէ հիշարժան պահով։

  Նոեմի Գերան, Մարտա Էդոչը և ես առաջին հունգարացիներն էինք, որոնց հրավիրեցին ցուցադրելու 2018 թվականին Ամստերդամում կայացած Sieraad միջազգային ոսկերչական արվեստի տոնավաճառում: Մեր տաղավարում միշտ մեծ եռուզեռ էր: Մեր այցելուներից մեկը նշեց, որ մեր տաղավարը ամենագեղեցիկն էր՝ ամենայուրահատուկ զարդերով, և մեր երկիրը կարող է հպարտանալ մեզնով:

• Ի՞նչն է սպառնում ժամանակակից զարդերի դիզայնին։

  Կան երկու հիմնական սպառնալիքներ։ Նրանք, ովքեր զարդեր են ստեղծում առանց որևէ ոսկերչական փորձի՝ դրանք այնուհետև վաճառվում են առցանց, և հանրությունը դժվարանում է տարբերակել ասելիք ունեցող զարդերը նորաձև զարդերից։ Մյուս վտանգը ժամանակակից տեսարանի մի ճյուղ է՝ «տգեղ զարդերը», որոնք արդեն իսկ փոքր լսարանին հեռացնում են մեզանից։